Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

Παθήσεις δέρματος- μαλακών μορίων Σπίλοι Λίπωμα Σμηγματογόνος κύστη Είσφρυση όνυχος Παθήσεις θυρεοειδούς Παθήσεις πεπτικού σωλήνα Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση Διαφραγματοκήλη Οξεία σκωληκοειδίτιδα Εκκολπωματική νόσος Καρκίνος στομάχου Καρκίνος παχέους εντέρου Παθήσεις κοιλιακού τοιχώματος Βουβωνοκήλη Ομφαλοκήλη Μηροκήλη Επιγαστρική κήλη Μετεγχειρητική κήλη Διάσταση ορθών μυών Παθήσεις χοληφόρων Χολολιθίαση Καρκίνος χοληφόρων αγγείων Καρκίνος χοληδόχου κύστης Παθήσεις περιπρωκτικής περιοχής Αιμορροϊδοπάθεια Περιεδρικό απόστημα Περιεδρικό συρίγγιο Ραγάδα δακτυλίου Κύστη κόκκυγα

Οξεία σκωληκοειδίτιδα

Ο πεπτικός ή γαστρεντερικός σωλήνας είναι η ομάδα των οργάνων που ρόλο έχουν την πρόσληψη και επεξεργασία των τροφών, την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών και την αποβολή των άχρηστων προϊόντων της πέψης.

Αποτελείται από :

Την στοματική κοιλότητα, όπου γίνεται η πρόσληψη και πρώτη επεξεργασία της τροφής. Κατά τη μάσηση, η τροφή αναμειγνύεται με σάλιο και μορφοποιείται σε βλωμό κατάλληλο προς κατάποση.
Τον οισοφάγο, ο οποίος είναι ένας κοίλος μυϊκός σωλήνας μήκους περίπου 30εκ, που εξυπηρετεί την δίοδο της τροφής στο στομάχι. Ο οισοφάγος, εκτός από τον ρόλο του στην προώθηση της τροφής, παίζει σημαντικό ρόλο και στον αντι-παλινδρομικό μηχανισμό, στην αποτροπή δηλαδή της παλινδρόμησης των γαστρικών υγρών ή/και των τροφών από το στομάχι στον οισοφάγο.
Τον στόμαχο, όπου διέρχεται η τροφή μετά τον οισοφάγο, όπου και αποθηκεύεται μέχρι να επεξεργαστεί. Ο στόμαχος διασπά την τροφή μηχανικά και χημικά (με την έκκριση υδροχλωρικού οξέως), ώσπου να γίνει σχεδόν υγρή. Στον στόμαχο πραγματοποιείται η αρχική πέψη των πρωτεϊνών και των υδατανθράκων και η απορρόφηση κάποιων σημαντικών συστατικών.
Το λεπτό και παχύ έντερο. Μετά τον στόμαχο η τροφή περνάει από το δωδεκαδάκτυλο και διασπάται περαιτέρω από τα χολικά και παγκρεατικά υγρά και φτάνει στο λεπτό έντερο (κοίλος σωλήνας μήκους περίπου 3 μέτρων), όπου πραγματοποιείται η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Ό,τι δεν απορροφάται καταλήγει στο παχύ έντερο (τυφλό/ανιόν/εγκάρσιο/κατιόν/σιγμοειδές κόλον, ορθό), όπου γίνεται η απορρόφηση υγρών (κυρίως του νερού), με αποτέλεσμα τη στερεοποίηση και δημιουργία των κοπράνων, τα οποία συσσωρεύονται στο ορθό και τελικά δια του πρωκτού αποβάλλονται.

Οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι η φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης του εντέρου, ενός υπολειμματικού κυλινδρικού οργάνου, που βρίσκεται στο τυφλό παχύ έντερο.

Η οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι η συχνότερη πάθηση της κοιλίας που απαιτεί επείγουσα ιατρική αντιμετώπιση.

Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες, συχνότερα όμως στην 2^η και 3^η δεκαετία της ζωής, σε ίση συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες.

Η οξεία σκωληκοειδίτιδα εκδηλώνεται αρχικά με πόνο γύρω από τον ομφαλό, ο οποίος μετατοπίζεται δεξιά και χαμηλότερα (στο σημείο που ονομάζεται δεξιός λαγόνιος βόθρος) και επιδεινώνεται με τις κινήσεις. Σταθερό και παθογνωμονικό σύμπτωμα της νόσου είναι η ανορεξία. Μπορεί να συνυπάρχει ναυτία, έμετος, διάρροια και ήπια πυρετική κίνηση.

Η διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας τίθεται με τη λήψη ιστορικού και την κλινική εξέταση.

Ο αιματολογικός έλεγχος αναδεικνύει αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοκυττάρωση) και των δεικτών φλεγμονής, όπως η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) και η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων (ΤΚΕ). Ο απεικονιστικός έλεγχος με υπερηχογράφημα και αξονική τομογραφία κοιλίας, επιβεβαιώνει τη διάγνωση.

Η θεραπεία της οξείας σκωληκοειδίτιδας είναι χειρουργική και περιλαμβάνει την αφαίρεση του πάσχοντος οργάνου.

Σκωληκοειδεκτομή

Η σκωληκοειδεκτομή μπορεί να διενεργηθεί με ανοικτή ή ελάχιστα επεμβατική μέθοδο (λαπαροσκοπικά). Στις μέρες μας η λαπαροσκοπική μέθοδος είναι η μέθοδος εκλογής για την αντιμετώπιση της νόσου.

Κατά την ανοικτή τεχνική πραγματοποιείται τομή 5-7εκ στην δεξιά πλάγια κοιλιακή χώρα και είσοδο στην περιτοναϊκή κοιλότητα, απ’ όπου αναγνωρίζεται και αφαιρείται η σκωληκοειδής απόφυση. (φ41 δίπλα)

Κατά την λαπαροσκοπική προσπέλαση

το χειρουργείο εκτελείται μέσω 3 μικρών τομών 0, 5-1εκ, με αποτέλεσμα μικρότερο χειρουργικό τραύμα, ταχύτερη κινητοποίηση, λιγότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές, μικρότερο χρόνο νοσηλείας και ταχύτερη επάνοδο του ασθενούς στην καθημερινότητά του.
Η επέμβαση γίνεται υπό γενική αναισθησία και έχει διάρκεια γύρω στις 2 ώρες.
Η νοσηλεία στο νοσοκομείο εξαρτάται από την βαρύτητα της φλεγμονής και της γενικής κατάστασης του ασθενούς, συνήθως όμως δίδεται εξιτήριο την επομένη του χειρουργείου.