Το χοληφόρο δέντρο είναι ένα δίκτυο μέσα στο οποίο ρέει η χολή.
Η χολή είναι ένα παχύρρευστο καφεπράσινο μέχρι πρασινοκίτρινο υγρό, που παράγεται και εκκρίνεται από τα ηπατικά κύτταρα, και μέσω του χοληφόρου πόρου μεταφέρεται στο δωδεκαδάκτυλο.
Η ημερήσια παραγωγή χολής κυμαίνεται μεταξύ 500-1000ml.
Η χολή διευκολύνει την απορρόφηση και πέψη των λιπών στο έντερο αφενός και αφετέρου την αποβολή άχρηστων οργανικών στερεών ουσιών, όπως η χολερυθρίνη (προϊόν αποδόμησης των ερυθρών κυττάρων), τα χολικά άλατα και η χοληστερόλη.
Μετά την απέκκρισή της από το ήπαρ, αποθηκεύεται σε μικρή αποθήκη, τη χοληδόχο κύστη και από εκεί απεκκρίνεται στον πεπτικό σωλήνα μετά από τα γεύματα, μέσω του δικτύου των χοληφόρων.
Το χοληφόρο δέντρο αποτελείται από τα ενδοηπατικά (κοινός ηπατικός πόρος, Δεξιός και αριστερός ηπατικός πόρος) και τα εξωηπατικά χοληφόρα (χοληδόχος και κυστικός πόρος).
Χολολιθίαση (πέτρες στη χολή) είναι η παθολογική κατάσταση στην οποία υπάρχει παρουσία χολολίθων στη χοληδόχο κύστη.
Η συγκέντρωση στερεών ουσιών στη χολή, εντός της χοληδόχου κύστης, οδηγεί στον σχηματισμό κρυστάλλων και τελικά λίθων. Η χολική λάσπη εντός της χοληδόχου κύστης είναι ένα μείγμα κρυστάλλων και βλέννας και παρατηρείται κυρίως μετά από περιόδους νηστείας. Δεν είναι λίθοι καθ’ αυτού, ωστόσο μπορεί να δώσει συμπτωματολογία στην περιοχή.
Η χολολιθίαση είναι μια πολύ συχνή πάθηση, καθώς εκτιμάται ότι 20% των ενηλίκων ηλικίας >40 ετών και 30% >70 ετών, πάσχουν από χολολιθίαση.
Παράγοντες κινδύνου είναι
Όταν οι λίθοι προκαλούν μηχανική βλάβη στο τοίχωμα της χοληδόχου κύστης ή αποφράττουν σε κάποιο σημείο το χοληφόρο δέντρο, τότε εμφανίζεται η συμπτωματολογία της πάθησης και περιλαμβάνει πόνο στο επιγάστριο / δεξιό άνω τμήμα τις κοιλιάς / πλάτη, ναυτία, εμετούς και δυσπεψία.
Βαρύτερη κλινική εικόνα έχουν οι επιπλοκές της χολολιθίασης, οι οποίες συνήθως απαιτούν νοσηλεία στο νοσοκομείο και είναι :
Η διάγνωση της χολολιθίασης τίθεται με υπερηχογράφημα (U/S) άνω κοιλίας, εξέταση με την μεγαλύτερη ευαισθησία στην ανίχνευση χολολίθων. Επί επιπλοκών της χολολιθίασης μπορεί να διενεργηθεί Αξονική τομογραφία (CT), (Μαγνητική Τομογραφία/Μαγνητική Χολαγγειοπαγκρεατογραφία(MRI/MRCP), Ενδοσκοπικό Υπερηχο-γράφημα (EUS). Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αυξημένης διενέργειας U/S στο πλαίσιο του προσυμπτωματικού ελέγχου (check-up), τίθεται τυχαία η διάγνωση της χολολιθίασης σε ασυμπτωματικούς ασθενείς.
Σε αυτήν την κατηγορία ασθενών, η χολοκυστεκτομή κρίνεται απαραίτητη σε ασθενείς με προσδόκιμο > 20 έτη, διάμετρο λίθου <3χιλ ή >2εκ, πολλαπλούς ακτινοσκιερούς λίθους, συνύπαρξη πολυπόδων, σε ασθενείς πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη, επί επικείμενης βαριατρικής επέμβασης ή κολεκτομής.
Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ θεραπεία της χολιθίασης είναι η χειρουργική επέμβαση (χολοκυστεκτομή) και είναι απαραίτητη σε ασθενείς που έχουν συμπτώματα.
Η επέμβαση αυτή, που είναι μία από τις συχνότερες επεμβάσεις της γενικής χειρουργικής, στις μέρες διενεργείται με Ελάχιστα Επεμβατική Μέθοδο και συγκεκριμένα Λαπαροσκοπικά, στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Μέσω 4 οπών στο κοιλιακό τοίχωμα, διαμέτρου 0,3-1,5εκ, τοποθετούνται λεπτά και μακριά λαπαροσκοπικά εργαλεία , με τα οποία εκτελεί ο Χειρουργός την χολοκυστεκτομή.
